Πέμπτη 10 Ιανουαρίου 2008

εργασιακή εμπειρία : ο εξάδελφος

Κάπου μεταξύ ανεργίας και αφθαρσίας είπα να δώσω μια τρίτη ευκαιρία στις δουλειές που προκύπτουν μέσω γνωστών - γονέων για μια συνάντηση με πελατειακές προοπτικές. Δηλαδή να συναντήσω κάποιο ζευγάρι που ακολούθησε τον γνωστό πλέον αλγόριθμο: προσέλαβαν πολιτικό μηχανικό από το 2ο είδος (όπως έλεγε ο Π. υπάρχουν 2 ειδών μηχανικοί - μηχανικοί με αρχ*δια και μηχανικοί αρχ*δια - συγγνώμη για τα γαλλικά μου) για να υλοποιήσουν ένα όνειρο ζωής : την κατοικία - κατάστημα - κα, που να περιέχει όλες τις ρημάδες φαντασιώσεις τις οποίες δεν περιείχε κανένας χώρος τον οποίο είχαν χρησιμοποιήσει μέχρι τώρα.
Ο ρόλος μου ήταν σαφής: στα πλαίσια της συμβουλευτικής (η αρχιτεκτονική μελέτη είχε υπογραφεί εννοείται από τον πολιτικό μηχανικό και δεν υπάρχει πρόθεση να ξοδέψουν άλλα χρήματα) να συμμαζέψω τα ασυμμάζευτα και να προτείνω αισθητικές στρατηγικές. Έκανα αυτό που θεώρησα σωστό για τους ίδιους και για εμένα: συζήτησα μαζί τους ώστε να εκμαιεύσω τις δικές τους χωρικές φαντασιώσεις, έκανα τις προτάσεις μου, ανέδειξα τα "πρέπει" του χώρου τους και έθεσα φρένα ώστε "να μην γίνει το αποτέλεσμα κιτς", που είπε και ο ιδιοκτήτης. Θα ήθελα να κάνω μια μελέτη επιπέδου εσωτερικού ή/και εξωτερικού σχεδιασμού σε ένα χώρο κατόπιν εορτής; Ναι, μου αρέσει η πρόκληση, κι ας μην είναι οι ιδανικές εργασιακές συνθήκες. Όπως θεωρώ πως πάντα κερδίζεις από την διάδραση με οποιονδήποτε "πελάτη" και ας μην πληρωθείς. Κάτι σαν αρχιτεκτονικός νοσοκόμος.
Όταν πήγαμε στο εργοτάξιο (όπου είδα με δέος στην άδεια του κτιρίου το όνομα του μηχανικού να διασφαλίζει όλες τις μελέτες - από την στατική μέχρι την ηλεκτρολογική και φυσικά την αρχιτεκτονική) θαύμασα την κολόνα-λογότυπο στο κέντρο των ανοιχτών χώρων, τη μόνη πιστή μεταφορά από τα σχέδια. "Τι θα κάνουμε με αυτό;" - ρωτάει ο άνθρωπος. Και ξαφνικά ένα αυτοκίνητο παρκάρει απέναντι από το γιαπί προκαλώντας τον πανικό του ιδιοκτήτη: "Ωχ, ο μηχανικός είναι. Δεν ξέρει πως χρειάζομαι αρχιτέκτονα, είσαι ξάδερφός μου."
Άουτς. Αγαπώ αυτή τη δουλειά.

3 σχόλια:

φακίρης είπε...

αυταααά είναι..

alkmini είπε...

μάλιστα! μέσα στο παιχίδι της "καλτιάς" ο κύριος! τον έπαιξες καλά το ρόλο σου τουλάχιστον;

designbitschin' είπε...

εννοείται (πως οχι). α, ρε, σε 25 χρόνια θα τους δείξω τι θα πάθετε.