shotgun!

Ανακοινώθηκαν τα αποτελέσματα του διαγωνισμού dining in 2015 του designboom.com σε συνεργασία με τη macef. Μια από τις 3 προτάσεις που μοιράστηκαν το 1ο βραβείο ήταν η "din-ink" - μια κατά τα φαινόμενα έξυπνη ιδέα των andrea cingoli, paolo emilio bellisario, cristian cellini και francesca fontana. Έλα όμως που τουλάχιστον ένα μήνα πριν την ανακοίνωση των αποτελεσμάτων είχα συναντήσει τυχαία τη δουλειά ενός αγνώστου - από όσο ξέρω - industrial designer με το όνομα james rennick. Η δουλειά του σε γενικές γραμμές μου άρεσε - είχε τη σπιρτάδα και την αντιληπτικότητα που κάνουν μια δουλειά παραπάνω από συμπαθή. Αλλά δεν πήρε μέρος στο διαγωνισμό.
Συμβαίνει καμιά φορά να συμπίπτουν ακόμα και τελικές μορφές και το χρέος της έρευνας βαραίνει εξίσου το διαγωνιζόμενο και του οργανωτές/κριτές (τους τελευταίους μάλλον περισσότερο) αλλά από την άλλη industrial design δεν είναι μικροπαραλλαγές σε μια καλή ιδέα ίσα-ίσα για να μην μας κυνηγάνε τα πνευματικά δικαιώματα - που εδώ δεν συνέβη ούτε καν αυτό. (μου θυμίζει μια παράμετρο των πνευματικών δικαιωμάτων στη μουσική όπου έχει κανείς δικαίωμα να αντιγράψει μια σειρά από νότες - μέχρι 8 ή κατι τέτοιο). το τελευταίο σχόλιο το θυμήθηκα όταν είδα τα περσινά αποτελέσματα ελληνικής διοργάνωσης διεθνούς διαγωνισμού σχεδίου επίπλου γραφείου και σπιτιού, όπου η νικήτρια πρόταση (έξυπνη, σίγουρα) ήταν μια μικροπαραλλαγή από αντίστοιχο υπαρκτό αντικείμενο - το οποίο συνάντησα σε κατάλογο έκθεσης μεγάλης ελληνικής εταιρείας με κλασικά και καινούρια αντικείμενα ντηζάιν. Ονόματα δε λέμε, αφού πέρασε και καιρός άλλωστε. Βγάλε άκρη.