Τετάρτη 28 Νοεμβρίου 2007

design , σχεδιασμός ή ντηζάιν ή ... ;

Design / σχεδιασμός / σχέδιο κα - ερμηνεύστε όπως θέλετε ("...χμ, design, de-sign...", που είπε κι ο Στέργιος Δελιαλής σε κάποια στρογγυλή τράπεζα). Προσφιλέστερος όρος όλων είναι βέβαια το ελληνικότατο "ντηζάιν" (ντηζαϊνάτο, πολύ ντηζαϊνάτο κλπ.). Μην ακούω γκρίνιες λοιπόν περί "δεν υπάρχει ελληνικό ντηζάιν, γαμώτο" - μου διαβάζεται λίγο αστείος ο όρος "ιταλικό ντηζάιν", για παράδειγμα. Με την ευρύτητα της έννοιας - που τελικά προκύπτει όταν πέφτω κι εγώ στην παγίδα να το ορίσω - ναι , τα πάντα είναι σχεδιασμένα με τον ενα ή τον άλλο τρόπο μπλα μπλα μπλα. Δεν χρειάζεται, φυσικά, πάντα ραπιδογράφος (ποιός;), ποντίκι, κέτσαπ ή χαρτί υγείας για να αποτυπώσει - οργανώσει κανείς σχεδιαστικά την ιδέα (δηλ. concept) που θα εφαρμοστεί στην πορεία κάποιου έργου (δηλ. project ή πρότζεκτ). Με γοητεύει, για παράδειγμα, η αισθητική που επιβάλλει η όποιας κλίμακας πόλη στη Ελλάδα παρά τη δίκαιη γκρίνια και τη γνήσια στεναχώρια των ανθρώπων που σχεδιάζουμε κατ'επάγγελμα. Δεν είναι εύκολο να είσαι επαρκής όταν το 70% του χρόνου και της ενέργειας στη συνεργασία με τον πελάτη αναλώνεται σε λογίδριά σου γύρω από το τι κάνει ο αρχιτέκτονας ή ο γραφίστας και γιατί πρέπει να πληρωθεί για κάτι που ο πελάτης μπορεί να αποφύγει (κάτι που δεν είναι όμως μόνο ελληνικό φαινόμενο). Σαφώς, "εγώ άμα με αφήνανε θα τους έδειχνα εγώ και θα τα σχεδίαζα αλλιώς, να πούμε.", αλλά δεν μπορώ να αγνοήσω την ανυπέρβλητη μέχρι τώρα αισθητική της οικονομίας και της πλειοψηφίας - ο σχεδιασμός κατά μια έννοια εξισσοροπεί τις παραμέτρους μου επηρεάζουν ένα πρόντζεκτ - απλά στο χώρο που δρούμε φαίνεται το οικονομικό μέρος να είναι η ισχυρότερη από αυτές - είτε δεν υπάρχουν αρκετοί πόροι είτε πρέπει πάνω από όλα να φαίνεται πως υπάρχουν (για κάποιο λόγο που πραγματικά προσπαθώ να εντοπίσω, είναι ακριβότερη η ροζ μπογιά από τις υπόλοιπες ενώ αν επαρκεί το κεφάλαιό σου μπορείς επιτέλους να αποκτήσεις τον ημικυκλικό πρόβολο που πάντα ονειρευόσουν πως θα φιλοξενίσει τις ημικυκλικές ημιυπαίθριες φαντασιώσεις σου). Ναι, δεν έχουμε σχεδιαστική παιδεία και χαζεύουμε με το στόμα ανοιχτό κάθε μετριότητα που συναντάμε "στο εξωτερικό". Και τώρα χτυπάμε τα κεφάλια μας στους τοίχους που όλοι μα όλοι φάγαμε όλο το παραμύθι και τα κεφτεδάκια του ΙΚΕΑ ασυζητιτί αφού τα σαν σχεδιασμένα έπιπλα άρχισαν να καταρρέουν μαζί με τις ελπίδες μας για να αποκτήσουμε κάποτε αρκετά χρήματα για να αποκτήσουμε κάποτε αρκετά ντηζάιν αντικείμενα σχεδιασμένα από ντηζάινερς που φρόντισαν εκτός από το να μελετήσουν τη φόρμα, να τα βρούνε όσο γίνεται και με τον κατασκευαστή ώστε να μην κλαίς αργότερα τα φράγκα (ή τις λίρες) που έσκασες. (Δεν ξέρω τι λέτε εσείς, μαλάκας ξεμαλάκας ο Starck και ψώνιο πάνω απ'όλα αλλά μια χαρά μπορείς να αγοράσεις έστω μια μυγοσκοτώστρα του κοψοχρονιά και να κοπανάς μύγες με στυλ).
Ορίστε.

2 σχόλια:

alkmini είπε...

καλά τα λες! αυτό με το ροζ, πρέπει να έχει να κάνει με τη ζήτηση...κάποιος ξεκίνησε να βάφει ροζ, κάποιος δεύτερος ακολούθησε, έγινε η απόλυτη φαντασίωση νεοπλουτισμού και μπαμ εκτοξεύτηκε η τιμή! έγινε τρεντ, κανείς δεν μπορεί να φανταστεί έναν τοίχο αλλιώς πια!

Sofia Nikopoulou είπε...

κορυφαίο το σχόλιό σου, της ελληνικής πραγματικότητας!...Μια ατέρμονη πονεμένη ιστορία!... Όλοι της Ελλάδας "ντηζάινερς", υπομονή κια τρέλα:-)